Dün gece rüyamda gördüm seni
Üzerinde beyaz bir elbise
Yüzünde yine o ayrılık ifadesiyle
Bir köşeye oturmuş, öylece bekliyordun.
Yine moralin bozuk, suratın asıktı
Yaklaştım yanına, sordum:
“ne oldu bi’tanem“ diye,
“bitti” dedin
Acımasızca terk ettin.
Sebepsizce, nedensizce,
Ardına bakmadan çekip gittin.
Yüreğimi yerinden söktün.
Boynumu önüme büktün,
Kanattın yüreğimi,
Acıttın bedenimi
Söylemeden sebebini,
Çektin gittin.
“gitme” dedim, duymadın sesimi,
Yıkıldım, kahroldum,
Yaşama dair ne varsa içimde
Onları da alıp,
Yürüdüğün yollarda kayboldun.
Ulaşamadım sana, yetişemedim
Anlatamadım derdimi, konuşamadım
Yere yığıldım, kaldım öylece
Uyandım bir anda,
Rüya olduğunu öğrendim.
Gitmediğine,
Beni terke etmediğine,
Çocuklar gibi sevindim.
Ama nerden bilebilirdim ki,
Bu acımasız, bu insafsız rüyanın
Bir gün gerçek olacağını….
ŞEREF AYAZGÜN