Kadir Mevlâ’m, güç ver bana;
Aşkın odu indi cana!..
Ney misâli yana yana;
Sesim dört bir yana düştü!..

Seni anmak oldu işim;
Bu hâl ile hoştur başım!..
Bilinmeze attın taşım;
Beni bulmak bana düştü!..

Toprağımı suda, yelde;
Aşkla kardın bu şekilde!..
Söz kudreti yüklü dilde;
Gönül aynam cana düştü!..

Her bir zerrem, dolu dolu;
Senden sana çıkar yolu!..
Bu âlemin garip kulu;
Gün içinde güne düştü!..

Gecem gamda, günüm âhta;
Bu dert ile can felâhta!..
Bir ilâhî nazârgâhta;
Baş eğildi öne düştü!..

Terk eyledim, her bir terki;
Aşk var iken nedir korku?..
Âhım, uyandırır halkı;
Son umudum sana düştü!..