(Bir adamın yüzünde, bir kadının gözleri ağlıyorken, ve bir kadının suskunluğuna batıyorken; adamın kirli sakalları:Yalnızlık rıhtıma yanaşmıştır o an.)


Konuşamıyoruz
Dudaklarımız çöl çatlaklarıyla dolu
Kim kimi uğurluyor belli değil
Ayrılık
Bütün çıplaklığıyla
Karşımızda duruyor
Senin gözlerin yangın
Benim gözlerim okyanus
Çarpışıyoruz son defa
Ve
İlk defa
Sakalların batmıyor yanaklarıma…

Gözlerimi görüyorum gözlerinde
Bir nehir gibi asi
Soluk
Donuk
Kadınsı gözlerimi…

Şimdi yüzünde ağlayan
Benim yüreğim
Senin gözlerin değil onlar…

Ne söylense dinlenmeyecektir
Kulaklarımız
Kendi acılarımıza kilitlenmiştir o an
Senin gidişin
Ve benim bu gidişi kabullenişim
Kader…


Geleceğimizde biz yok
Yokluğumuz var…

Senin gözlerinde yüreğim ağlıyor
Ve benim
Garip suskunluğuma batıyor
Kirli sakalların
Sen buçuk
Ben yarım
Geçip gidiyoruz birbirimizden…

25/04/2005

Nurşen Alıcıer